تخمه آفتابگردان از آفتابگردان معمولی Helianthus annuus می آید که از خانواده Asteraceae است و در قرن شانزدهم از قاره آمریکا به اروپا آورده شد.
تخمه آفتاب گردان درجه یک یکی از تخمه های پرطرفدار و پرفروش می باشد و در بازار های داخلی و خارجی از رونق خوبی برخوردار است.
نام عمومی گل آفتابگردان از واژه یونانی هلیوس، خورشید و آنتوس، گل گرفته شده است.
در واقع، این گیاه با هلیوتروپیسم مشخص می شود، یعنی حرکت اندام های گیاهی که برگ ها و گل ها را به سمت ستاره ما هدایت می کند.
پس از لقاح، میوه ای خشک و بدون مو به نام آکن تشکیل می شود(به طور مبتذل دانه نامیده می شود)، در اندازه ها و شکل های مختلف (وزن 1000 دانه 60-90 گرم).
روغن موجود در آکن ها به طور متوسط 50-40 درصد وزن دانه را تشکیل می دهد.
آفتابگردان گیاهی است یکساله، برخاسته و پهن برگ با ریشه ریشه ای و با گسترش جانبی قوی ریشه های سطحی.
ساقه ها معمولاً در اوایل فصل گرد می شوند و سپس به شکل زاویه دار و چوبی و معمولاً بدون انشعاب ظاهر می شوند.
جوانه های نابالغ آفتابگردان به صورت هلیوتروپی رفتار می کنند: در روزهای آفتابی مسیر خورشید را در سراسر آسمان از شرق به غرب دنبال می کنند، در حالی که در شب و هنگام غروب دوباره به سمت شرق می چرخند.
تخمه
این حرکت توسط سلول های حرکتی واقع در زیر جوانه تحریک می شود و به دلیل یک مکانیسم هورمونی است.
آفتابگردان یک گل نیست (همانطور که از نامش پیداست) بلکه یک گل آذین است، مجموعه ای از گل های کوچک که حاوی میوه است.
گل آذین از 1000 تا 2000 گل منفرد تشکیل شده است که در یک ظرف مشترک قرار گرفته اند.
گلهای لبه، گلچه های پرتوی نیزه ای شکل بدون پرچم و مادگی هستند. گلهای باقیمانده گلهای کاملی هستند (با پرچم و مادگی).
برخی از ارقام آفتابگردان وجود دارند که به طور خاص انتخاب می شوند زیرا دارای سر گل رو به پایین هستند.
اگرچه این گونه‌ها به‌عنوان گیاهان زینتی مورد توجه قرار نمی‌گیرند، اما برای کشت ارزشمند هستند، زیرا خواص آنها آنها را برای محدود کردن آسیب پرندگان و بیماری‌ها مناسب‌تر می‌سازد.
تخمه آفتابگردان سرشار از فیبر، آهن، منیزیم، فسفر، پتاسیم، روی، مس، منگنز، ویتامین B6، ویتامین E، اسیدهای چرب غیراشباع، اسید اولئیک و اسیدهای چرب غیراشباع چندگانه است. آنها همچنین منبع سلنیوم، نیاسین و اسید لینولئیک هستند.
