استاندارد UNI EN 1149-5:2018 الزاماتی را مشخص می‌کند که مواد و طرح باید برای لباس کار آنتی استاتیک محافظی که بارهای الکترواستاتیکی را از بین می‌برند، داشته باشد، که به عنوان بخشی از یک سیستم زمین کامل برای جلوگیری از تخلیه‌ای که می‌تواند باعث آتش‌سوزی شود، استفاده می‌شود.
این الزامات ممکن است در اتمسفرهای قابل اشتعال غنی شده با اکسیژن کافی نباشد.
استاندارد UNI EN 1149-5:2018 برای دستکش‌ها یا کفش‌های محافظی که بارهای الکترواستاتیکی را از بین می‌برند، که جدا هستند و جزء لاینفک لباس نیستند، اعمال نمی‌شود و برای محافظت در برابر ولتاژ شبکه اعمال نمی شود.
لباس های ضد الکتریسیته ساکن کاربردهای مختلفی دارند، مانند:
- شرکت های الکترونیک و الکتروتکنیک
- مراقبت های بهداشتی، جراحی های دندانپزشکی، آزمایشگاه های آنالیز، رادیولوژی، قلب و عروق، اتاق های هیپرباریک، سالن های عمل.
- شرکت های شیمیایی
- شرکت های دارای غرفه های اسپری و کارخانه های رنگ
- محل نگهداری کالاها، گاز و مواد قابل اشتعال
- صنایع خودروسازی
- صنایع نفت یا توزیع کنندگان منابع انرژی
حوادث ناشی از تجمع الکتریسیته ساکن بیشتر از آن چیزی است که تصور می کنیم: تنها در بریتانیا، بیش از یک حادثه در هفته رخ می دهد. بنابراین مهم است که معیارهای عمومی پیشگیری و حفاظت از قبل شناسایی شوند.
الزامات عمومی برای لباس کار ضد الکتریسیته ساکن، طبق استاندارد UNI EN 1149-5:2018، باید دارای ویژگی های خاصی باشد، مانند:
آنها باید بدن و سایر لباس های غیر آنتی استاتیک را بپوشانند تا از خطر محافظت کنند.
لوازم جانبی که لباس را تشکیل می دهند (مانند برچسب ها و نوارهای بازتابنده) باید به طور دائم به لباس متصل شوند.
قطعات رسانا مانند زیپ ها یا دکمه ها فقط در صورتی مجاز هستند که توسط بیرونی ترین مواد پوشانده شوند.
آنها باید نقاط تماس با بدن (عنصر رسانا) داشته باشند.
لباس ها باید به طور مداوم زمین شوند و سپس با کفش های خاص یا وجود کف زمین یا سیم مطابقت داده شوند.
فیبر کربن توانایی خنثی سازی بارهای الکتریکی و دفع آنها را دارد و به همین دلیل برای این نوع لباس های ایمنی بسیار مناسب است.
