اغلبا صابون لوکس اصل خیلی با کیفت هستند،صابون های سدیم که از هیدروکسید سدیم تهیه می شوند، سفت هستند.
در حالی که صابون های پتاسیم که از هیدروکسید پتاسیم به دست می آیند، نرم تر یا اغلب مایع هستند. از نظر تاریخی، هیدروکسید پتاسیم از خاکستر براکن یا گیاهان دیگر استخراج می شد.
جعبه صابون آمیگو دل اوبررو (دوست کارگر) متعلق به قرن بیستم، بخشی از مجموعه Museo del Objeto del Objeto
مشخص نیست که چه کسی صابون را برای اولین بار اختراع کرد.
اولین شواهد ثبت شده از تولید مواد صابون مانند به حدود 2800 سال قبل از میلاد در بابل باستان باز می گردد. [13] فرمولی برای ساخت صابون بر روی یک لوح گلی سومری در حدود 2500 سال قبل از میلاد نوشته شد.
این صابون با حرارت دادن مخلوطی از روغن و خاکستر چوب ، اولین واکنش شیمیایی ثبت شده، تولید شد و برای شستن لباس های پشمی استفاده شد.
پاپیروس Ebers (مصر، 1550 قبل از میلاد) نشان می دهد که مصریان باستان از صابون به عنوان دارو استفاده می کردند و چربی های حیوانی یا روغن های گیاهی را با ماده خاکستر سودا به نام Trona ترکیب می کردند.
تا صابون های خود را ایجاد کنند اسناد مصری از ماده مشابهی در تهیه پشم برای بافندگی استفاده می‌کردند.
در زمان سلطنت نبونیدوس (556–539 قبل از میلاد)، دستور پخت صابون شامل اوهولو [خاکستر]، سرو [روغن] و کنجد [روغن دانه] «برای شستن سنگ‌ها برای دختران خدمتکار» بود.
در شام جنوبی، خاکستر گیاهان باریل مانند گونه‌های Salsola ، Saltwort ( Seidlitzia rosmarinus ) و Anabasis در تولید صابون استفاده می‌شد که به پتاس معروف است.
به طور سنتی، روغن زیتون به جای گوشت خوک حیوانی در سراسر شام استفاده می شد، که در یک دیگ مسی برای چند روز جوشانده می شد. [18] با پیشرفت جوش، خاکستر قلیایی و مقادیر کمتری آهک زنده اضافه شد و دائماً هم زده شد.
در مورد گوشت خوک، نیاز به هم زدن مداوم داشت در حالی که ولرم نگه داشته می شد تا شروع به ردیابی کند. وقتی شروع به غلیظ شدن کرد، دم کرده را در قالب ریخته می شود.
