علیرغم استفاده گسترده از کفش های پاشنه بلند و دمپایی زنانه پاشنه بلند در جوامع در حال توسعه و مدرن، ما درک درستی از این پدیده رفتاری در هر دو سطح نزدیک و دور از توضیح نداریم.
نسخه خطی کنونی یک فرضیه جدید و تکاملی را برای اینکه چرا زنان کفش پاشنه بلند می پوشند، پیش برد و آزمایش می کند و پشتیبانی همگرایانه ای را برای این فرضیه در چندین روش ارائه می دهد.
با استفاده از ترجیحات همسر تکامل یافته اخیراً کشف شده، ما فرض کردیم که کفش های پاشنه بلند از طریق تأثیر بر انحنای کمر آنها بر جذابیت زنان تأثیر می گذارد.
مطالعات مستقلی که از روش‌های متمایز استفاده می‌کردند، سردرگمی‌های متعدد را حذف می‌کردند و توضیحات جایگزین را رد می‌کردند، نشان دادند که وقتی زنان کفش‌های پاشنه بلند می‌پوشند، انحنای کمرشان افزایش می‌یابد و جذاب‌تر می‌شوند.
فقط زمانی که پوشیدن کفش پاشنه بلند انحنای کمر آنها را تغییر داد تا به زاویه بهینه تکاملی نزدیکتر شود.
این یافته‌ها نشان می‌دهند که چگونه روان‌شناسی تکامل‌یافته انسان می‌تواند به جنبه‌های تکامل فرهنگی کمک کند و با آنها تلاقی کند، و تأکید می‌کند که این دو فرآیند مستقل یا مستقل نیستند، بلکه عمیقاً در هم تنیده هستند.
«زیبایی یک زن نه در هیچ گونه اغراق در زمینه های تخصصی و نه در هماهنگی کلی است که بتوان با استفاده از sectio aurea یا یک خرافه زیباشناختی مشابه به دست آورد.
استفاده زنان از کفش های پاشنه بلند یک پدیده رایج در جوامع در حال توسعه و مدرن است ( میلر، 1990 ؛ فریمن، 1999).
تنها در ایالات متحده، سالانه بیش از 8،000،000،000 دلار برای کفش های مد روز هزینه می شود ( روسی، 1993).
چندین محقق (مانند راث، 1929 ؛ اسمیت، 1999؛ موریس و همکاران، 2013 ؛ گوئگن، 2015) فرضیه‌هایی در مورد عملکرد کفش‌های پاشنه بلند برای زنان ارائه کرده‌اند.
این ایده‌ها از پیشنهاد ارتباط رسانه‌ای بین کفش‌های پاشنه بلند و تمایلات جنسی (به عنوان مثال، اسمیت، 1999 ) تا تأثیر بر ویژگی‌های بیومکانیکی خاص بر راه رفتن زنان (مثلاً موریس و همکاران، 2013) را شامل می‌شود.
